Ιατρικός Σύλλογος Κέρκυρας

Ένα από τα θέματα υγείας των αγοριών που συχνότερα προκαλούν σύγχυση στους γονείς είναι η «διαχείριση» της ακροποσθίας, του δέρματος δηλαδή που καλύπτει τη βάλανο (το κεφαλάκι του πέους).

Τι είναι όμως φίμωση ? Ο όρος φίμωση (φιμώνω = κλείνω) χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου, είναι δηλαδή κλειστή η ακροποσθία. Ο κάθε γονιός που είχε αγοράκι θα έχει δει ότι αυτό στη βρεφική ηλικία είναι ο κανόνας, σε ορισμένα μάλιστα νεογνά και βρέφη είναι αδύνατη ακόμα και η αποκάλυψη του στομίου της ουρήθρας.

Άρα έχουν όλα τα αγοράκια φίμωση και πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό?

Η στενή ακροποσθία που παρατηρείται στη βρεφική ηλικία είναι φυσιολογική (συχνά αναφέρεται ως φυσιολογική νεογνική φίμωση) και η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου είναι αποτέλεσμα εκτός της στενής ακροποσθίας και των βαλανοποσθικών συμφύσεων, μεμβρανών δηλαδή που φυσιολογικά υπάρχουν μεταξύ βαλάνου και της ακροποσθίας σε αυτή την ηλικία. Κατά τη γέννηση η πόσθη τραβιέται προς τα κάτω αποκαλύπτοντας τη βάλανο μόνο σε ένα ποσοστό 4% των παιδιών. Οι βαλανοποσθικές συμφύσεις συνήθως λύνονται αυτόματα - διαχωρίζεται το έσω πέταλο της ακροποσθίας από τη βάλανο - μέχρι τα 3 χρόνια.Μετά την ηλικία των 3 ετών μόνο το 10% των αγοριών έχουν ακόμη πόσθη η οποία δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα κάτω.

H παθολογική φίμωση διακρίνεται σε πρωτοπαθή όταν το παιδί γεννιέται με αυτή την κατάσταση και δευτεροπαθή όταν λόγω τραυματισμού ή λοίμωξης δημιουργηθεί ουλώδης ιστός. Η δευτεροπαθής προκαλείται συνήθως από είτε από συνεχείς βαλανοποσθίτιδες (φλεγμονή της βαλάνου και της ακροποσθίας), είτε από βίαιες προσπάθειες να αποκαλυφθεί η βάλανος – να λυθούν δηλαδή οι βαλανοποσθικές συμφύσεις , σε ιδιαίτερα μικρή ηλικία – και αυτό λόγω εσφαλμένης αντίληψης ότι η βάλανος πρέπει να αποκαλυφθεί ώστε να «καθαρίζεται» καλύτερα. Τέτοιες πρακτικές μπορεί να προκαλέσουν μικροτραυματισμούς στην ευαίσθητη ακροποσθία με αποτέλεσμα να οδηγήσουν σε ίνωση του στομίου της πόσθης – σχηματισμό ανελαστικής ουλής και πραγματική στένωση για την οποία η περιτομή είναι απόλυτη ένδειξη.

Σχετικές ενδείξεις για την λύση των βαλανοποσθικών συμφύσεων αποτελούν: το ιστορικό υποτροπιάζουσας ουρολοίμωξης, το ιστορικό βαλανοποσθίτιδων και κατά ορισμένους συγγραφείς η παραμονή τους μετά την ηλικία των 3-5 ετών. Επίσης εφόσον η ακροποσθία παραμένει κλειστή στην έναρξη της εφηβείας, προτείνεται να γίνεται διάνοιξη προκειμένου να αποφεύγεται δυσκολία κατά τη σεξουαλική επαφή .Σε κάθε περίπτωση όταν η λύση των συμφύσεων κριθεί απαραίτητη, πρέπει να γίνεται μετά από εφαρμογή τοπικού αναισθητικού και με χειρουργικό εργαλείο και όχι με βίαιο τρόπο, ώστε να αποφύγουμε το σχηματισμό δευτερογενούς (ιατρογενούς) φίμωσης.

Συμπερασματικά :

Η στενή ακροποσθία είναι φυσιολογική κατάσταση στα βρέφη και νήπια – η πιθανότητα παθολογικής φίμωσης είναι μικρή και πρέπει να ελέγχεται αν παρατηρείται να φουσκώνει (ballooning) η ακροποσθία κατά την ούρηση. Η αντιμετώπιση της παθολογικής φίμωσης είναι χειρουργική – η περιτομή είναι μια επέμβαση που διαρκεί συνήθως ½ ώρα υπό γενική αναισθησία και με ελάχιστες επιπλοκές.

Αποφεύγουμε βίαιες προσπάθειες αποκάλυψης της βαλάνου – είναι πιθανό να προκαλέσουμε μεγαλύτερο κακό παρά καλό.

Διάνοιξη της ακροποσθίας θα πρέπει να διενεργείται μόνο όταν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις.

Απαιτείται παιδοχειρουργική ή παιδοουρολογική εκτίμηση μετά από επεισόδιο ουρολοίμωξης ή βαλανοποσθίτιδας , και αν εξακολουθεί να είναι αδύνατη η αποκάλυψη της βαλάνου κατά την εφηβεία.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραμείνει η ακροποσθία τραβηγμένη προς τα πίσω για πολλή ώρα. Η κατάσταση αυτή μπορεί να δημιουργήσει μια δακτυλιοειδή περίσφιξη στο πέος και να εμποδίσει τη φυσιολογική κυκλοφορία του αίματος. Η κατάσταση αυτή λέγεται παραφίμωση και πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα.

 

“The fortunate foreskin of an infant boy will usually be left well alone by everyone but its owner –

Ευτυχής είναι η ακροποσθία ενός αγοριού που θα αφεθεί ήσυχη από όλους εκτός από τον ιδιοκτήτη της.

JE Wright